مانچینی، محبوب سرزمین چکمه| نگاهی به انقلاب در تیم ملی فوتبال ایتالیا

به گزارش شهرآرانیوز، سرمربی تیم‌ملی ایتالیا بعد از قهرمانی تیمش در رقابت‌های یورو گفت: «این بچه‌ها شگفت‌انگیزند و من نمی‌توانم چیز بیشتری بگویم. این تیم رشد زیادی کرده است. من فکر می‌کنم ما هنوز می‌توانیم پیشرفت کنیم.» روبرتو مانچینی پس از قهرمانی ایتالیا در یورو ۲۰۲۰، بسیار احساساتی شد و اشک می‌ریخت. او در ادامه جیانلوکا ویالی، هم‌قطار قدیمی‌اش را در آغوش کشید تا لذت این قهرمانی شیرین را با او تقسیم کند. روبرتو مانچینی بهترین لحظه عمرش را سپری می‌کرد و گریه‌هایش هم دلیل داشت.

او توانست ناممکن را ممکن کند.۱۳ نوامبر ۲۰۱۷ ایتالیا در سن‌سیرو امیدوار بود شکست ۱-۰ مقابل سوئد را جبران کند تا از فاجعه بزرگ راه‌نیافتن به جام‌جهانی جلوگیری کند. سکان هدایت آتزوری آن زمان در دستان جانپیرو ونتورا بود که عمری را در تیم‌های کوچک و ناشناخته سری «بی» و «چی» سپری کرده بود و خودش هم می‌دانست که در قد و قواره‌های سرمربیگری ایتالیا نیست. همان‌طور که انتظار می‌رفت، ایتالیایی که اینسینیه، بهترین بازیکنش را روی نیمکت نشانده بود، نتوانست حتی یک گل به سوئد بزند و ایتالیا جام‌جهانی را از دست داد و بوفون و دنیله ده‌روسی هم بعد این بازی از تیم‌ملی خداحافظی کردند. پس از حدود یک‌سال سرگردانی، روبرتو مانچینی به‌عنوان سرمربی آتزوری منصوب شد تا یک ویرانه را بازسازی کند.

در آن زمان مانچینی پس از جدایی از منچسترسیتی به یک مربی تقریبا درجه ۲ تبدیل شده بود که در زنیت روسیه هم به مشکل خورده بود. با این همه، مانچینی کاری کرد که آنتونیو کونته باید آن را کم‌کم شروع می‌کرد، اما او فقط نتیجه‌گرایانه کار کرد و جوان‌گرایی در تیم کونته روند خیلی کندی داشت و درنهایت یک تیم پیر به سرمربی ضعیفی، چون ونتورا رسید. مانچینی به جوانان اعتماد کرد و حتی از سری «بی» هم بازیکنانی جوان و ناشناخته را به اردوی تیم‌ملی ایتالیا دعوت می‌کرد. نیکولو زانیولو و مویزه کین که با وجود غیبت در یورو ۲۰۲۰، بازیکنان آینده‌دار فوتبال ایتالیا هستند، حتی در باشگاه‌هایشان هم جایگاه ثابتی نداشتند، اما مانچینی به آن‌ها میدان داد. نابودکردن ترس و یک سبک بازی تهاجمی همراه با پرس که تاکتیک مدرن تیم‌های برنده امروز فوتبال دنیاست، دستاورد مانچینی برای ایتالیا در ۳ سال گذشته بوده است.

ایتالیای مانچینی حالا ۳۴ بازی است که شکست نخورده است و آتزوری او که پیش از یورو ۲۰۲۰ از دید بسیاری از کارشناسان و هواداران مدعی شماره یک یورو نبود، حالا بر بام اروپا قرار گرفته و دومین قهرمانی تاریخش را رقم زده است. مانچینی پس از قهرمانی گریست. این را می‌توان اشک شوقی از طرف تمام هواداران ایتالیا در سراسر جهان دانست. خشم فروخورده‌ای که با گریه‌های بوفون در سال ۲۰۱۷ همراه هواداران آتزوری بود، حالا به شادی و لذت تبدیل شده است. فدریکو برناردسکی گفته است: «۳ سال پیش فقط یک دیوانه می‌توانست بگوید ایتالیا در یورو ۲۰۲۰ به فینال می‌رسد و آن دیوانه، روبرتو مانچینی بود.» حالا این دیوانه دوباره محبوب ایتالیا شده است، درست مثل همان روز‌های جوانی‌اش در پیراهن لاجوردی سرزمین چکمه.